Το περιοδικό αυτό έχει ως κεντρικό θέμα του το περιβάλλον και τη φύση. Σκοπός του είναι να υπενθυμίσει τη σημασία του φυσικού κόσμου, να ενεργοποιήσει τη συνειδητοποίηση για το οικοσύστημα και να εμπλουτίσει την ευημερία του ατόμου, άρα και ολόκληρης της κοινωνίας.
Στη συνέχεια ακολουθεί η μετάφραση τριών ποιημάτων από το Τεύχος Νούμερο 22, Φθινόπωρο 2013.
Λες και θέλω να πω ένα Κοίτα, και Κοίτα. Το φως
Μετατοπίζεται λεπτό προς λεπτό και τα πάντα
παγώνουν: η πτήση του κορμοράνου, τα σύννεφα
Εν κινήσει, το παγόβουνο να χάνεται
Αενάως στη θάλασσα, η θάλασσα στον ουρανό—
Και έτσι επιστρέφουμε, για να λάβουμε υπόψη ό,τι
Έχει χαθεί. Αυτό που είναι μόνιμο
Είναι αυτή η στιγμή, έπειτα η άλλη, και πάντοτε
γλιστράει ανάμεσά σε αυτές, η αλλαγή.
© Katharine Coles
Το πλήθος των ανθρώπων με καταβρόχθισε—
Μόνο ένας βόμβος, και διαλύθηκα
στον παλμό της κυψέλης.
Κάνω ό,τι μπορώ
Λευκές ημέρες, μονάχα—
Ώστε η γάτα της αποθήκης να συνεχίσει να τρώει
Και το γερμένο σπίτι να συνεχίζει να λυγίζει
Προσπαθώντας να μην προτρέχω
Ενώ τα ενοχλητικά φυτά μαραίνονται.
© Randall Potts
Κάποιες φορές από αυτά τα τρεμάμενα
φτερά ολόκληρο το σμήνος γλιστρά ελαφρά στη μια πλευρά
μες στην αγνή χαρά της πτήσης μια ολότητα στην οποία
κάθε αδιαφανές κύτταρο γνωρίζει καλύτερα τη θέση του στο έξαλλο σώμα πουλιών…
© Claire Blotter
Στη συνέχεια ακολουθεί η μετάφραση τριών ποιημάτων από το Τεύχος Νούμερο 22, Φθινόπωρο 2013.
Προσδιορίζοντας την Aνταρκτική
της Katharine Coles
Συνεχώς, συνεχώς τραβώ την ίδια φωτογραφίαΛες και θέλω να πω ένα Κοίτα, και Κοίτα. Το φως
Μετατοπίζεται λεπτό προς λεπτό και τα πάντα
παγώνουν: η πτήση του κορμοράνου, τα σύννεφα
Εν κινήσει, το παγόβουνο να χάνεται
Αενάως στη θάλασσα, η θάλασσα στον ουρανό—
Και έτσι επιστρέφουμε, για να λάβουμε υπόψη ό,τι
Έχει χαθεί. Αυτό που είναι μόνιμο
Είναι αυτή η στιγμή, έπειτα η άλλη, και πάντοτε
γλιστράει ανάμεσά σε αυτές, η αλλαγή.
© Katharine Coles
Ζώντας για τους άλλους
του Randall Potts
Καθώς ερχόμουν στη ζωήΤο πλήθος των ανθρώπων με καταβρόχθισε—
Μόνο ένας βόμβος, και διαλύθηκα
στον παλμό της κυψέλης.
Κάνω ό,τι μπορώ
Λευκές ημέρες, μονάχα—
Ώστε η γάτα της αποθήκης να συνεχίσει να τρώει
Και το γερμένο σπίτι να συνεχίζει να λυγίζει
Προσπαθώντας να μην προτρέχω
Ενώ τα ενοχλητικά φυτά μαραίνονται.
© Randall Potts
Γούρνα από χήνες
της Claire Blotter
Κάποιες φορές από αυτά τα τρεμάμενα
φτερά ολόκληρο το σμήνος γλιστρά ελαφρά στη μια πλευρά
μες στην αγνή χαρά της πτήσης μια ολότητα στην οποία
κάθε αδιαφανές κύτταρο γνωρίζει καλύτερα τη θέση του στο έξαλλο σώμα πουλιών…
© Claire Blotter
Μετάφραση: Δήμητρα Φουρκαλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου