Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης: «Έρχεται το τέλος της ιστορίας;»

Στις δύσκολες αυτές μέρες της κρίσεως που διανύουμε ως χώρα και ως κοινωνία, είναι φυσικό να τίθενται προτεραιότητες. Σίγουρα πρωταρχικός στόχος όλων είναι η επιβίωση με βάση τη λιτότητα, χωρίς όμως την απώλεια του κεφιού και την πρόκληση τριβών. Αυτό σημαίνει ότι, κάνοντας περικοπές από παντού, βάζουμε στην άκρη κάποιες ενασχολήσεις που θεωρούνται πλέον πολυτέλεια και έτσι… ο πολιτισμός πλήττεται σημαντικά.

Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να παρατηρεί κανείς τομείς πολιτισμού να βρίσκονται σε συνεχή παρακμή, δυσλειτουργία, παραγκωνισμό, απώλεια της αξίας και του γοήτρου τους… Η αλήθεια είναι ότι αυτή η γενικευμένη πτώση θα μπορούσε να αναφέρεται σε πάρα πολλούς πολιτιστικούς οργανισμούς. Εδώ όμως θα γίνει λόγος για το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης.

Το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1914. Σύντομα συμπληρώνει 100 χρόνια λειτουργίας αλλά το κλίμα που είναι διάχυτο στους ορόφους του κάθε άλλο παρά εορταστικό είναι. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι αρκετά χαοτική και καθόλου ελπιδοφόρα ή αισιόδοξη, με αποτέλεσμα να γίνεται λόγος για ένα «ακρωτηριασμένο» Ωδείο.

«Όταν τα κύτταρα ενός οργανισμού φθαρούν ανεπανόρθωτα, τότε ο οργανισμός πεθαίνει. Τα κύτταρα του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, οι μαθητές και οι εργαζόμενοι, έχουν πληγωθεί βαθιά και άγρια τον τελευταίο καιρό», αναφέρει με λυρικό τρόπο το blog του.  Μ’ αυτό τον τρόπο, γίνεται μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η κατάσταση που επικρατεί από όσους αγωνίζονται να περισώσουν ό, τι μπορέσουν από αυτό που άλλοτε ήταν… ίσως, ο σημαντικότερος θεσμός μουσικής που γεννούσε μελλοντικούς καλλιτέχνες ή καθηγητές καλλιτεχνών…

Η αποδιάρθρωση που βιώνει σήμερα το Ωδείο είναι περισσότερο από γνώριμη στον καθένα. Εκτός από τους δέκα μόνιμους καθηγητές, όλοι οι συμβασιούχοι δεν έχουν πληρωθεί τον τελευταίο χρόνο ενώ οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν έχουν ανανεωθεί καν. Αυτό σημαίνει ότι 77 άτομα βρίσκονται σε επαγγελματική απόγνωση. Αλλά η κατάσταση αυτή, όπως ήταν επόμενο, επιβαρύνει και τους σπουδαστές του Ωδείου, καθώς 200 από τους 400 έχουν μείνει χωρίς καθηγητή.

«Μπήκα στο Ωδείο με στόχο την ανάπτυξη των καλλιτεχνικών μου δεξιοτήτων και, μετέπειτα, την ικανοποίηση της επιθυμίας μου να γίνω ένας αξιοπρεπής δάσκαλος», δηλώνει ο σπουδαστής Ιάσονας Γιαγτζόγλου. Αυτό το παλαιό κτήριο που άλλοτε άνοιγε νέους ορίζοντες στους διδασκόμενους, αποτελούσε στέγη για όσα ονειρεύτηκαν, μπορούσε να θέσει τις βάσεις μιας καριέρας στον περίπλοκο χώρο της μουσικής, έδινε ελπίδα, θάρρος και ευκαιρίες… τώρα βρίσκεται στο έλεος μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης.

 Πολλά είναι τα παράπονα που εκφράζονται για την αδιαφορία της πολιτείας και το γεγονός ότι δεν υπήρξε η παραμικρή ανταπόκριση από το Υπουργείο Πολιτισμού. Σημαντικές προσπάθειες έχουν γίνει για να γνωστοποιηθεί το πρόβλημα και να βρεθούν οι απαραίτητοι οικονομικοί πόροι αλλά μέχρι σήμερα όλες έχουν αποβεί άκαρπες. «Οι προσπάθειες, οι οποίες έχουν γίνει για την ενεργοποίηση της πολιτείας περιλαμβάνουν την κινητοποίηση μαθητών και καθηγητών με τη διοργάνωση συναυλιών σε κομβικά σημεία της πόλης», μας πληροφορεί ο Άγγελος Νταής, σπουδαστής. Μια από αυτές ήταν και η συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στις 11 Ιανουαρίου, η οποία εκτός του ότι δημοσιοποίησε την πληθώρα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το Ωδείο, απέφερε και αρκετά κέρδη. Παρόλα αυτά, η ανακούφιση είναι μόνο βραχυχρόνια.

Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, το γεγονός ότι οι καθηγητές του ΚΩΘ εξέφρασαν την αμέριστη συμπαράστασή τους στους αγώνες των εργαζομένων του τηλεοπτικού σταθμού ALTER μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οι ίδιοι απέστειλαν διαδικτυακό μήνυμα στον Λουκά Παπαδήμο, στο οποίο αναφέρουν ότι στο Ωδείο δεν δίνονται τα αναγκαία «500.000 ευρώ, την ίδια ώρα που όπως φαίνεται από την πληθώρα των πολιτιστικών εκδηλώσεων, υπάρχουν κονδύλια για τον πολιτισμό».

Παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Ωδείο, «συνεχίζεται η αξιόλογη συνεργασία διδασκόντων – διδασκομένων», όπως δήλωσαν από κοινού οι σπουδαστές Α. Νταής και Ι. Γιαγτζόγλου. Η υπηρεσία λειτουργεί κανονικά, χωρίς να ανακόπτεται ή να σαμποτάρεται η πορεία της, με απώτερο σκοπό την ατέρμονη παράγωγη μουσικού πολιτισμού.

Τέλος, όταν οι παραπάνω σπουδαστές ρωτήθηκαν πώς βλέπουν το μέλλον του ΚΩΘ, αλλά και το δικό τους, απάντησαν και οι δυο με τρόπο που φανέρωνε αβεβαιότητα: «Ειλικρινά δεν μπορούμε να ξέρουμε…». Το «αύριο», λοιπόν, αποτελεί λέξη άγνωστη, σε μια Ελλάδα όπου πλέον κάθε όνειρο μοιάζει μουντό και άπιαστο.

της Δήμητρας Φουρκαλίδου στο εΜΜΕίς