Αθηνά Μπίνιου: Η γλυκύτατη συγγραφέας παραμυθιών

Μια χαρακτηριστική, πολυταξιδεμένη φιγούρα που γνώρισε και αγάπησε δυο πατρίδες, ένας όμορφος εσωτερικά και εξωτερικά άνθρωπος και μια γυναίκα κοινωνικά εξωστρεφής, η οποία βλέπει τη βαθύτερη ομορφιά του ατόμου και τη μεταφέρει στα αφηγήματά της με ιδιαίτερα ευαίσθητο τρόπο. Η κ. Αθηνά Μπίνιου, ανιψιά του Νικηφόρου Βρεττάκου, μιλά στο «eMMEis» για το πιο πρόσφατο βιβλίο της που έχει ως θέμα του την παιδική ηλικία του αγαπημένου της θείου, τη συγγραφική πορεία της ίδιας αλλά και τη ζωή της πριν αρχίσει να γράφει.

Ανθή Χρυσοπούλου: «Τα υφάσματα είναι πολύ ζωντανά υλικά, γεμάτα αναμνήσεις»

Το «eMMEis» συνάντησε την Ανθή Χρυσοπούλου, με αφορμή την έκθεση «Ανακύκλωση με Τέχνη. Μην το πετάς»! που φιλοξενήθηκε στο Τελλόγλειο και διήρκεσε μέχρι τις 27 Μαΐου. Η υπεύθυνη του εργαστήριου καλλιτεχνικών και χρηστικών εφαρμογών, με βασικό υλικό το ύφασμα, μοιράζεται μαζί μας την αγάπη της για τις χειροτεχνίες.

Ginosko: ένα αμερικάνικο Λογοτεχνικό Περιοδικό

Το Ginosko (ghin-océ-koe) είναι ένα αμερικάνικο λογοτεχνικό περιοδικό που εκδίδεται από το 1993, περίπου μια φορά το χρόνο. Ως κεντρικό του μήνυμα έχει το «χάρη, πνεύμα, όραμα» ενώ ως σκοπό του προβάλλει το «να αντιλαμβανόμαστε, να κατανοούμε, να συνειδητοποιούμε, να γνωρίζουμε… η γνώση αποτελεί μια κινητήριο δύναμη, μια πρόοδο, ένα επίτευγμα. Είναι η αναγνώριση της αλήθειας μέσα από την εμπειρία» (http://www.ginoskoliteraryjournal.com/).
Με αφορμή την έκδοση του 11ου τεύχους τους το 2012, ξεχώρισα κάποια ποιήματα, τα απέδωσα στα ελληνικά και τα παραθέτω εδώ για όσους αγαπούν αυτή τη μορφή έκφρασης και θέλουν να προσθέσουν ακόμη μια πηγή ποίησης και λογοτεχνίας στη λίστα τους. (http://ginoskoliteraryjournal.com/images/ginosko11.pdf)

Η ποιητική πλευρά του ζωγράφου Φαίδωνα Αναστασιάδη

«Μόνος αντίκρυ στον απέραντο ουρανό

ενάντια στην Άγνοια, τον ανήξερο καταστροφέα

ελπίζοντας στην γαλήνη ή σε ένα καλό θάνατο

θα ερμηνεύσω ένα χαμόγελο

για να μπορώ να αντέχω.

Σαδάστορ

Ο συγγραφέας του παρακάτω διηγήματος, Κλαρκ Άστον Σμιθ  (1893-1961), υπήρξε αυτοδίδακτος, απορρίπτοντας υποτροφία του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, μιας και πίστευε ότι μόνος του θα αποκτούσε περισσότερες γνώσεις. Αγαπούσε πολύ το φλερτ με το σκοτάδι, την παρακμή και τον τρόμο, γι’ αυτό και όλοι οι ονειρικοί κόσμοι που έπλαθε μέσω των τεχνών που χρησιμοποίησε για να εκφραστεί (ποίηση, πεζογραφία, ζωγραφική και γλυπτική), αντανακλούν το παράδοξο και τη φρίκη της πραγματικότητας μέσα από ένα μπαρόκ πρίσμα –κάπως υπερβολική διακόσμηση και επιβλητικό, πομπώδες ύφος. Είχε στενή αλληλογραφία και φιλικές σχέσεις με τον Λάβκραφτ, ο οποίος τον θεωρούσε ως τον καλύτερο συγγραφέα τρόμου της εποχής του (αλλά κατά γενική ομολογία ο Σμιθ έρχονταν πάντα δεύτερος μετά τον Λάβκραφτ). Κατηγορήθηκε για νοσηρότητα και παραβίαση της παράδοσης.