Παγίδες του μυαλού

"Η άθλια συγκυβέρνηση, αντί να περικόψει βουλευτικούς μισθούς και χορηγίες κομμάτων, τσακίζει τον λαό με φόρους και αυξήσεις.
Είναι αλητεία να πληρώνουν οι φτωχοί με αίμα το ρεύμα και τα λοιπά δημόσια αγαθά για χάρη των τοκογλύφων και του αμαρτωλού πολιτικού συστήματος".

Αν και αυτό θα μπορούσε να είναι κομμάτι του λόγου μέλους της αριστεράς, νομίζω ότι οι λέξεις «άθλια», «τσακίζει», «αλητεία» και «αμαρτωλού» είναι τα στοιχεία που μας οδηγούν στο να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.

Η δήλωση αυτή, λοιπόν, έγινε από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μετά την εξαγγελία των αυξήσεων στη φορολογία και στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και με βρήκε απόλυτα σύμφωνη. Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή -που έπιασα τον εαυτό μου να επικροτεί τον σχολιασμό τους πάνω στην επικαιρότητα- ένιωσα μια ακόμη μεγαλύτερη απόγνωση και απελπισία!

Είναι φανερό ότι αν και μιλάμε για «άκρα δεξιά», υπάρχουν στοιχεία που είναι κοινά με την αριστερά. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν μιλάμε πια για ένα κομματικό άξονα αλλά για κύκλο, ή/και ότι το συγκεκριμένο κόμμα προσπαθεί να διεισδύσει σε πολλαπλά κομμάτια του λαού προτάσσοντας ελκυστικές απόψεις, σε θέματα δευτερεύοντα, θέλοντας να κάνουν το «Ρομπέν των δασών», ενώ στην ουσία αποτελούν αρπακτικά εξουσίας.

Πατώντας πάνω στην κοινά αποδεκτή άποψη ότι οι μόνοι που δε φορολογούνται είναι αυτοί που κανονικά θα έπρεπε να πληρώνουν, αποζητούν τη συμφωνία μεγάλου μέρους του κοινού, κρύβοντας πίσω της όλες τις υπόλοιπες απόψεις που τους κάνουν πραγματικά αποκρουστικούς στην πλειοψηφία των ψηφοφόρων.

Σε μια περίοδο που τα πάντα γύρω μας αλλάζουν γρήγορα, έντονα και βίαια, είναι πολύ εύκολο να υπάρξουν παγίδες του μυαλού από αυτούς που εκμεταλλεύονται τις δύσκολες συνθήκες και θολώνουν ακόμη περισσότερο το τοπίο.

της Δήμητρας Φουρκαλίδου στο storybox