"Is that a tear which stains thy cheek? Nay-now
It quivers at the tip-end of thy nose
Which makes it somewhat dubious from which feature
Tears!
The rain of sentiment, the dews of feeling,
The beads of sensibility!
They are the coinage of a single wish.
I know that you can summon them at will.
They are a woman's weapons, sword and shield,
Wherewith she braves remonstrance and breaks hearts-
Those faithful sluices never are drawn dry.
Even the witherings heat of passion
But leads them forth in greater plenitude."
Μετάφραση:
"Να είναι δάκρυ αυτό που κηλιδώνει το μάγουλο;
Τρέμει στη άκρη-άκρη της μύτης
Πράγμα που καθιστά κάπως αμφίβολο από ποιο χαρακτηριστικό
Πράγμα που καθιστά κάπως αμφίβολο από ποιο χαρακτηριστικό
Εμφανίστηκε πρώτα [...]
Δάκρυα!
Η βροχή των συναισθημάτων, η δροσιά των αισθήσεων,
τα σφαιρίδια της ευαισθησίας!
Είναι τα νομίσματα μιας και μόνο επιθυμίας.
Γνωρίζω ότι μπορείς να τα καλέσεις κατά βούληση.
Είναι μιας γυναίκας τα όπλα, το σπαθί και η ασπίδα,
Με τα οποία εκείνη διαμαρτύρεται και σπάει καρδιές-
Τούτοι οι πιστοί υδατοφράχτες ποτέ δε στεγνώνουν.
Ακόμη και η κεραυνοβόλα θερμότητα του πάθους
Τα φέρνουν μπροστά σε μεγαλύτερη πληρότητα."
Από το "The Devil and the Lady" του Lord Alfred Tennyson
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου