2013-06-23

Ο άνθρωπος από ατσάλι

Ο Superman στο ‘Man of Steel’ παρουσιάζεται από μια διαφορετική και ανανεωμένη οπτική γωνία. Σκηνοθέτης και σεναριογράφοι σεβάστηκαν πολύ το βασικό σκελετό της πλοκής των comics, δίνοντας μια νέα, πιο σύγχρονη διάσταση στην ιστορία.
Δήμητρα Φουρκαλίδου:  Θα μπορούσα να παραθέσω πάρα πολλά στοιχεία που με ενθουσίασαν ή που παρατήρησα, αλλά για λόγους συντομίας (και άλλων υποχρεώσεων), θα μοιραστώ μαζί σας μόνο όσα ξεχωρίζουν σε μεγάλο βαθμό για τη δική μου λογική και αισθητική.
Αρχικά, ο σκηνοθέτης Zack Snyder εδραιώθηκε στο μυαλό μου ως Auter κυρίως μέσα από τις έντονες αντιθέσεις σκοτεινών σκιών, μαύρου ουρανού και μελανών τοπίων με ακτίνες ήλιου και φωτός. Αυτό συνέβαινε και στους  300, την άλλη ταινία που αποτελεί δική του σκηνοθετική δημιουργία (κι έχω παρακολουθήσει). Ένα δείγμα των αντιθέσεων είναι η πρώτη εικόνα στο κείμενο αυτό.

Έπειτα, η Lois Lane είναι η πιο σωστή επιλογή πρωταγωνίστριας και πιο ωραία παρουσίαση του χαρακτήρα της που έχει γίνει στα Superman, με τα περισσότερα κότσια και την ένταση που πρέπει να έχει η κύρια (και σχεδόν μοναδική) γυναικεία παρουσία στην ταινία. Είναι πάντοτε εκνευριστικό όταν, από τις ελάχιστες θηλυκές υπάρξεις σε ταινίες με περισσότερους αντρικούς ρόλους, η πλειοψηφία τους είναι χλιαρές και αδύνατον να ταυτιστείς μαζί τους (βλέπε Arwen στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών).

Μια ακόμη παρατήρηση είναι ότι στις ταινίες υπερηρώων στις οποίες συμμετέχει ο Nolan με κάποιον τρόπο (ως σεναριογράφος μαζί με τον Snyder εδώ), οι ‘κακοί’ της ταινίας δικαιολογούνται, δεν είναι κακοί χωρίς λόγο. Έτσι και εδώ, ο Zod παρουσιάζεται σαν ‘γεννημένος σε σωλήνα για έναν και μόνο σκοπό, να διαφυλάξει τον πλανήτη του’. Γι’ αυτό και επιτίθεται τόσο βίαια συνέχεια. Έτσι, όταν ο Superman σκοτώνει τους εναπομείναντες, ο Zod τρελαίνεται ακόμη περισσότερο γιατί χάνει το μόνο σκοπό για τον οποίο ζει και υπάρχει. Για να μην παρεξηγηθώ, πρέπει να αναφέρω ότι ένας αψυχολόγητος κακός που πέρασε από ταινία του Nolan είναι ο Joker (Heath Ledger <3), αλλά αυτό δικαιολογείται γιατί ο Joker είναι από τη φύση του πολύ ιδιαίτερος κακός, άψυχος αλλά και ‘ψυχάκιας’.

Η ερμηνεία του Russell Crowe ως φυσικός πατέρας του Superman ανεβάζει ακόμη περισσότερο το επίπεδο της ταινίας! Συνεχίζει, μάλιστα, να εμφανίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια (ακόμη και μετά το σωματικό θάνατό του) ως ολόγραμμα πράγμα που είναι πάρα πολύ έξυπνο. Κάτι το οποίο δεν είχα ξαναδεί ή ακούσει σε Superman (αν κάνω λάθος διορθώστε με) είναι ότι στο σώμα του μωρού Kal-El (το όνομα του Superman- Clark Kent- στον πλανήτη του) εισάγεται και ενσωματώνεται το Codex που είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίσουν να υπάρχουν γεννώνται (τεχνητά και σε σωλήνες) Krypton-ιανοί (στων οποίων το DNA υπάρχουν συγκεκριμένες αποστολές ζωής, όπως η διάσωση του πλανήτη είναι η αποστολή του Zod). Έτσι, ο μόνος τρόπος να συνεχίζονταν αυτό θα ήταν να σκότωνε ο Zod τον Superman και να αποσπούσε το Codex από το σώμα του.

Η οικογένεια των Kent δεν παρουσιάζονται θρησκευόμενοι και, μάλιστα, δίνουν στο Superman τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα στο εάν θα γίνει κακός ή καλός ‘άνθρωπος’ μεγαλώνοντας. Του δίνουν σωστή ανατροφή και τον βοηθούν να μεγαλώσει, χωρίς να τον πνίγουν ή να τον κατευθύνουν, όπως συμβαίνει συνήθως στις άλλες ταινίες ή σειρές.

Κλείνοντας, θέλω να αναφέρω το τελευταίο σημείο που μου έρχεται κατά νου αυτή τη στιγμή και είναι άξιο προσοχής, αλλά και ένα ερώτημα που θα σας προβληματίσει! Φωτογραφία της σκηνής δεν βρήκα στο ίντερνετ, γι’ αυτό δεν έχω να σας δείξω αυτό που προσέξαμε με την παρέα μου, αλλά στις τελευταίες σκηνές πάλης μεταξύ του Superman και του Zod, ο τελευταίος πετάει στον Superman μια νταλίκα η οποία φέρει την υπογραφή του Lex Luthor, άρα μας εισάγει στο επόμενο μέρος της τριλογίας όπου κακός, πλέον, θα είναι ο κλασικός αντίπαλος του Superman. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιος θα παίξει τον επόμενο Lex Luthor;!

Με την ιδιαίτερη αδυναμία που έχουμε, ο αγαπημένος μου περίγυρος κι εγώ, για Nolan (και Snyder) και παρά τις διάφορες αρνητικές κριτικές που ακούγονται, η δική μας άποψη είναι ότι ο συγκεκριμένος Superman είναι απλά υπέροχος!
Δήμητρα Φουρκαλίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια: