Κρίσεις εκμετάλλευσης, θεσμών και… αυτοεκτίμησης

Για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τρέφω πολύ ζεστά συναισθήματα. Είναι από τους πλέον αγαπημένους θεσμούς στη Θεσσαλονίκη (μαζί με τις εκθέσεις βιβλίων). Φέτος, όμως, με έμμεσο τρόπο, ήταν η πρώτη φορά που απογοητεύτηκα και αυτό με έκανε να χάσω την – πάντα φαντασμαγορική – έναρξή του. Δεν είχα όρεξη ούτε καν να πάω!

Όσοι πιστοί…

Στα τέλη του Οκτώβρη βρέθηκα κι εγώ στο «hot spot» (όπως λέμε εμείς οι Έλληνες) της Θεσσαλονίκης… Καλοντυμένος και χαρούμενος κόσμος ξεχείλιζε από τις εισόδους του, κόβοντας συχνά και την κίνηση των αμαξιών στο δρόμο. Ακόμη και στις δύο ή τρεις το βράδυ, ακόμη και στις πέντε το πρωί υπήρχαν άνθρωποι που μπαινοέβγαιναν!