Πού είσαι; - Αγαπώ άλλον

Ἔβρεχε ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἔβρεχε

ἀνέβηκα τὰ σκαλιὰ κανεὶς στὴν κάμαρα

Ἔβρεχε; ἔτρεμε στ᾿ ἀνοιχτὸ παράθυρο ἡ κουρτίνα

Ἔβρεχε…

«Φεύγω μὴ ζητήσεις νὰ μὲ βρεῖς. Ἀγαπῶ ἄλλον!», ἔγραφε

Ἀγαπῶ ἄλλον;

Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;

Φυσάει, κρυώνω;

Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;

Φυσάει, κρυώνω;

Οἱ δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φῶτα, ἔβρεχε

Ζευγάρια ἀγκαλιασμένα κάτω ἀπ᾿ τὶς ὀμπρέλες τους

σὲ λίγο θὰ ἀνάβουνε τὸ φῶς

Θὰ κοιτάζονται στὰ μάτια καὶ θὰ πετᾶν ἀπὸ πάνω τους ὅλη τὴ μοναξιὰ

Οἱ φωτεινὲς ρεκλάμες ἀνοιγοκλείνουνε τὰ μάτια τους

Ὅλα στὴν ἐποχὴ μᾶς διαφημίζονται γιατί ὄχι καὶ αὐτὸ …

Ἔβρεχε

«Ἀγαπῶ ἄλλον!»

Μὲ κόκκινα πελώρια γράμματα θὰ ᾿τᾶν ὑπέροχη διαφήμιση

γιατί ὄχι καὶ αὐτό: «Ἀγαπῶ ἄλλον!»

«Θὰ ἀγαπῶ ἄλλον»;

Ποῦ εἶσαι;

Ποῦ νὰ πάω;

Φυσάει κρυώνω

Ποῦ εἶσαι;

- του Τάσου Λειβαδίτη

"Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο"

Η παραπάνω φράση που μου αρέσει πολύ είναι του Τάκη Σινόπουλου

Η συνέχεια >>> εδώ

Μια κίτρινη παλιά βροχή (σαν μαστίγιο)

«Άρχισε μια σιγανή βροχή αργά προς το βράδυ.
Στις πολιτείες ο ουρανός φαίνεται μιαν απέραντη λασπωμένη πεδιάδα
Κι η βροχή είναι μια καλοσύνη, όσο να πεις, δε μοιάζει διόλου με το θάνατο…
[…]
…Έτσι βρέχει λοιπόν μια κίτρινη βροχή χωρίς τέλος.
Μια κίτρινη παλιά βροχή, τη νύχτα, σα μαστίγιο.»

Μανώλης Αναγνωστάκης

Ο άνθρωπος από ατσάλι

Ο Superman στο ‘Man of Steel’ παρουσιάζεται από μια διαφορετική και ανανεωμένη οπτική γωνία. Σκηνοθέτης και σεναριογράφοι σεβάστηκαν πολύ το βασικό σκελετό της πλοκής των comics, δίνοντας μια νέα, πιο σύγχρονη διάσταση στην ιστορία.

Η ποιητική πλευρά του ζωγράφου Φαίδωνα Αναστασιάδη

«Μόνος αντίκρυ στον απέραντο ουρανό

ενάντια στην Άγνοια, τον ανήξερο καταστροφέα

ελπίζοντας στην γαλήνη ή σε ένα καλό θάνατο

θα ερμηνεύσω ένα χαμόγελο

για να μπορώ να αντέχω.

«Χωρίς κατευθύνσεις στη Μέση Ανατολή»… και καφές στο Μουσείο Φωτογραφίας

Για να πιείς καφέ στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης κόβεις εισιτήριο! 2 € (γενική είσοδος), 1 € (μειωμένο), 0,50 € (ομαδικές επισκέψεις). Αλλά, δεν νομίζω να ενδιαφέρεται κανένας γι’ αυτήν την πληροφορία, όταν μ’ ένα τόσο χαμηλό κόστος ανοίγεται μπροστά του μια αίθουσα γεμάτη εικόνες…

Ο Goya «συναντά» τον Beethoven

Πέμπτη 20/10/11 : Ο θόρυβος της πόλης αρχίζει να σβήνει και οι ρυθμοί της να πέφτουν ολοένα και περισσότερο, όπως και η θερμοκρασία. Κι εκεί, στο πάντοτε διακριτικό, αλλά και με εξαιρετική δύναμη και εσωτερικότητα, κτίριο του Τελλογλείου Ιδρύματος ανοίγει η έκθεση «Ο Goya στο Τελλόγλειο, Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα».

Μετά από πολλές επιτυχημένες εκθέσεις των τελευταίων ετών (όπως των Picasso, Miró και Toulouse-Lautrec), ήρθε στην πόλη μας μια ακόμη απόδειξη ότι  «όταν όλα μαραίνονται, η τέχνη είναι η ελπίδα για κάτι καλύτερο. Πρέπει να επενδύσουμε σε αυτήν. Είναι το μόνο πράγμα που θα γλυκάνει τις ψυχές μας.», όπως είπε ο Πρύτανης και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Τελλογλείου, Γιάννης Μυλόπουλος στην ομιλία του τη συγκεκριμένη μέρα.