Πού είσαι; - Αγαπώ άλλον

Ἔβρεχε ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἔβρεχε

ἀνέβηκα τὰ σκαλιὰ κανεὶς στὴν κάμαρα

Ἔβρεχε; ἔτρεμε στ᾿ ἀνοιχτὸ παράθυρο ἡ κουρτίνα

Ἔβρεχε…

«Φεύγω μὴ ζητήσεις νὰ μὲ βρεῖς. Ἀγαπῶ ἄλλον!», ἔγραφε

Ἀγαπῶ ἄλλον;

Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;

Φυσάει, κρυώνω;

Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;

Φυσάει, κρυώνω;

Οἱ δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φῶτα, ἔβρεχε

Ζευγάρια ἀγκαλιασμένα κάτω ἀπ᾿ τὶς ὀμπρέλες τους

σὲ λίγο θὰ ἀνάβουνε τὸ φῶς

Θὰ κοιτάζονται στὰ μάτια καὶ θὰ πετᾶν ἀπὸ πάνω τους ὅλη τὴ μοναξιὰ

Οἱ φωτεινὲς ρεκλάμες ἀνοιγοκλείνουνε τὰ μάτια τους

Ὅλα στὴν ἐποχὴ μᾶς διαφημίζονται γιατί ὄχι καὶ αὐτὸ …

Ἔβρεχε

«Ἀγαπῶ ἄλλον!»

Μὲ κόκκινα πελώρια γράμματα θὰ ᾿τᾶν ὑπέροχη διαφήμιση

γιατί ὄχι καὶ αὐτό: «Ἀγαπῶ ἄλλον!»

«Θὰ ἀγαπῶ ἄλλον»;

Ποῦ εἶσαι;

Ποῦ νὰ πάω;

Φυσάει κρυώνω

Ποῦ εἶσαι;

- του Τάσου Λειβαδίτη